Beyin tümörleri, beyindeki hücrelerin anormal büyümeleridir. Kötü huylu (malign) veya iyi huylu (benign) olabilirler ve beyin dokusu, meninksler veya kraniyal sinirler gibi beynin farklı bölümlerinden kaynaklanabilirler. Beyin tümörleri, boyutlarına, yerlerine ve türlerine bağlı olarak çok çeşitli semptomlara ve komplikasyonlara neden olabilen ciddi bir sağlık durumudur. 

Beyin Tümörlerinin Nedenleri:

Beyin tümörlerinin kesin nedenleri tam olarak anlaşılamamıştır. Ancak aile öyküsü (genetik yatkınlığı olan kişiler), radyasyona maruz kalma, bağışıklık sistemi bozuklukları, yaşlanma beyin tümörü gelişimine yol açabilecek  bazı risk faktörleridir.

Ne zaman bir uzman görüşü almalıyım?

Beyin tümörlerinin belirtileri, beyin içerisinde bulundukları yere ve boyutlarına göre değişiklik göstermektedir. En sık görülen belirtiler ise baş ağrısıdır, Bu baş ağrılarına mide bulantısı ve kusmada eşlik edebilmektedir. Yine diğer belirtiler arasında nöbet, kişilik değişiklikleri, görme sorunları (bulanık görme veya çift görme), vücutta kuvvetsizlik veya uyuşma görülebilmektedir. Bu belirtilerin varlığında uzman görüşü alınması önerilmektedir.

Beyin tümörü şüpesi gelişen kişiler başvurdukları uzman doktor tarafından değerlendirilir. Öncelikli olarak anamnezi alınır, fizik muayene yapılır daha sonra gerekli görüldüğü taktirde MR veya CT gibi radyolojik görüntüleme tetkiki istenebilir.

Yapılan radyolojik görüntüleme sonucunda beyin tümörü görülmesi durumunda, hastanın genel sağlık durumuna, tümörün tipi, boyutu ve konumuna göre tedavisi şekillendirilmektedir. 

Tedavi yöntemleri ise ameliyat, radyasyon cerrahisi, kemoterapi olarak planlanabilmektedir.   

Beyin tümörleri, çok çeşitli semptomlara ve komplikasyonlara neden olabilen ciddi bir sağlık durumudur. Erken teşhis ve tedavi, olumlu bir sonuç alma şansını artırmak için çok önemlidir. Baş ağrısı, nöbet veya kişilik değişiklikleri gibi herhangi bir beyin tümörü belirtisi yaşarsanız, hemen tıbbi yardım alın. Unutmayın, erken teşhis hayat kurtarabilir.

Beyin, günlük hayatımızda hayati bir rol oynayan karmaşık bir organdır ve bu nedenle beynin beslenmesi için özellikli bir kanlanma mekanizması gelişmiştir. Bununla birlikte oluşabilecek anevrizma, arteriyovenöz malformasyon (AVM) ve kavernom gibi vasküler anormalliklere oldukça hassastır. Bu durumlar tedavi edilmediği takdirde ciddi sonuçlara yol açabilir.

Anevrizma:

Bir anevrizma, beyindeki zayıflamış bir kan damarının anormal bir şekilde şişmesi veya balonlaşması anlamına gelir. Bu zayıflamış bölge yırtılmaya eğilimlidir ve potansiyel olarak subaraknoid kanama olarak bilinen yaşamı tehdit eden bir duruma neden olur. Anevrizmaların kesin nedeni her zaman net değildir, ancak bazı risk faktörleri gelişimlerine katkıda bulunabilir. Bu faktörler arasında yüksek tansiyon, sigara, ailede anevrizma öyküsü, bağ dokusu bozuklukları ve yaşlanma yer alır.

Anevrizmalar genellikle patlayana kadar herhangi bir belirgin bulgu ve belirti göstermezler. Ancak uyarı işaretleri arasında ani ve şiddetli baş ağrıları, görme sorunları, boyun ağrısı, mide bulantısı, kusma ve bilinç kaybı yer alabilir.

Anevrizma tedavi seçenekleri, yırtılmayı ve ardından kanamayı önlemeyi amaçlar. Anevrizmanın açık ameliyat olarak bilinen anevrizmanın klipslenmesi yöntemi veya  kan akışını bloke etmek ve yırtılmayı önlemek için platin bobinlerle doldurulmasını içeren endovasküler cerrahi gibi girişimsel müdahaleleri içerebilir.

Arteriovenöz Malformasyon (AVM):

AVM, beyindeki anormal kan damarlarının karışık bir ağıdır. Normal kan damarlarından farklı olarak, AVM damarlarında kılcal damarlar yoktur, bu da atar damar ve toplar damarlar arasında doğrudan bağlantılara neden olur. Kan akış modelindeki bu bozulma, damar yırtılmasına ve ardından beyinde kanamaya yol açabilir.

AVM'ler bulge ve belirti vermeden yani asemptomatik kalabilir Fakat bulgu ve belirti verdiği zaman baş ağrısı, nöbet, kollarda ve/veya bacaklarda zayıflık veya uyuşma, konuşma veya görme güçlükleri görülebileceği gibi ciddi vakalarda beyin kanaması da görülebilir.

AVM'lerin kesin nedeni tam olarak anlaşılamamıştır, ancak doğuştan olduğu, yani bebeğin anne karnında gelişimi sırasında geliştiğine inanılmaktadır.

AVM'ler için tedavi seçenekleri malformasyonun boyutuna, konumuna, bulgu ve belirtilerine bağlıdır. Cerrahi çıkarma, embolizasyon (AVM içindeki kan akışını bloke etme) veya radyocerrahiyi (AVM'yi küçültmek için hedefli radyasyon) içerebilirler.

Kavernom:

Kavernöz anjiyom veya serebral kavernöz malformasyon olarak da bilinen bir kavernom, beyinde anormal şekilde genişlemiş kan damarlarının bir kümesidir. Bu damarlar ince duvarlıdır ve beyin dokusunda kanamaya yol açacak şekilde sızıntıya veya yırtılmaya karşı hassastır.

Kavernomlar bulgu ve belirti vermeyebilir, ancak bulgu ve belirti oluşan olgularda baş ağrısı, nöbet, nörolojik bozukluklar (kollarda ve bacaklarda güçsüzlük veya konuşma güçlüğü gibi) görülebilir ciddi vakalarda beyin kanaması görülebilir.

Kavernomların oluşum nedeni tam bilinmemektedir. Aileden kalıtsal olarak geçebileceği gibi herhangi bir belirgin genetik veya ailesel bağlantı olmaksızın sporadik olarak da gelişebilir.

Kavernomlar için tedavi seçenekleri kanama riskine, yerleşim yerine ve ilişkili bulgu ve belirtilere bağlıdır. Bulgu ve belirti vermeyen kavernomlar için gözlem ve düzenli izleme önerilebilir. Bulgu ve belirti veren veya yüksek riskli kavernomlar için cerrahi olarak çıkarma veya radyocerrahi düşünülebilir.

Halk arasında bel fıtığı olarak da bilinen lomber disk herniasyonu, bel (lomber bölge) omurlararası disklerden birinin hasar gördüğü ve şişkinlik veya yırtıldığı bir durumu ifade eder. Omurlar arası diskler, her omur arasında bulunur ve yastık görevi görerek şoku emer ve omurgaya esneklik sağlar.

Lomber disk dış tabaka ve iç çekirdek olarak iki kısımdan oluşur. Diskin dış tabakası zayıfladığında veya yırtıldığında jel benzeri yapısı olan iç çekirdeğin hasarlı bölgeye itilmesi ile bir çıkıntı oluşması sonucu lomber disk hernisi (bel fıtığı) meydana gelir. Bu çıkıntı daha sonra yakındaki omurilik sinirlerine baskı yaparak çeşitli semptomlara yol açabilir.

Lomber disk herniasyonunun yaygın nedenleri arasında yaşa bağlı dejenerasyon, travma veya omurga yaralanması ve eğilme, burulma veya ağır kaldırmayı içeren aktivitelerden kaynaklanan tekrarlayan zorlanma yer alır. Diskler su içeriğini kaybederek daha az esnek ve hasara daha yatkın hale geldikçe disk hernisi riski yaşla birlikte artar.

Bel fıtığının belirtileri, fıtığın yeri ve şiddetine göre değişiklik gösterebilir. Yaygın olarak görülen belirtiler, etkilenen sinirin yolu boyunca kalçalara, bacaklara ve ayaklara yayılabilen bel ağrısını içerir. Kalçalarda, bacaklarda veya ayaklarda ağrı, uyuşma, karıncalanma veya güçsüzlük ile karakterize bir durum olan siyatik, fıtıklaşmış diskin siyatik siniri sıkıştırması durumunda da ortaya çıkabilir. Ağrı ve siyatiğe ek olarak, lomber disk herniasyonu kas güçsüzlüğüne, his değişikliklerine (uyuşma veya karıncalanma gibi) ve belirli kasları kontrol etmede zorluğa neden olabilir. Semptomların şiddeti ve süresi kişiden kişiye değişebilir.

Lomber disk hernisi için tedavi seçenekleri, semptomların şiddetine ve günlük yaşam üzerindeki etkilerine bağlıdır. Dinlenme, ağrı kesici ilaçlar, fizik tedavi ve sırt ve karın kaslarını güçlendirme egzersizlerini içeren konservatif tedavi genellikle tedavinin ilk basamağıdır. Epidural steroid enjeksiyonları iltihabı azaltmak ve geçici bir rahatlama sağlamak için kullanılabilir. Diskektomi gibi cerrahi müdahale, konservatif tedaviler semptomları hafifletmezse veya şiddetli veya ilerleyici nörolojik defisit durumlarında düşünülebilir.

Lomber disk herniasyonunuz olduğundan şüpheleniyorsanız veya kalıcı sırt ağrısı veya buna bağlı semptomlar yaşıyorsanız, doğru teşhis ve uygun tedavi planı için bir sağlık uzmanına danışmanız önemlidir.

Boyunda fıtığı olarak bilinen servikal disk herniasyonu, servikal omurgadaki (boyun bölgesi) omurga kemikleri arasında yer alan disklerden birinin hasar görmesi ve normal konumundan dışarı çıkmasıyla oluşur. Omurlararası diskler amortisör görevi görür ve omurgaya esneklik sağlar.

Lomber disk herniasyonuna benzer şekilde, servikal disk herniasyonu, diskin dış tabakası zayıfladığında veya yırtıldığında meydana gelir ve jel benzeri iç çekirdeğin hasarlı alandan dışarı çıkmasına izin verir. Bu fıtıklaşma, yakındaki omurilik sinirlerine baskı uygulayarak çeşitli bulgu ve belirtilere yol açabilir.

Boyun fıtığı, yaşa bağlı dejenerasyon, travma veya boyun yaralanması, tekrarlayan zorlanma veya disklerin zamanla aşınması ve yırtılması gibi faktörlerden kaynaklanabilir. Servikal omurgada disk hernisi riski yaşla birlikte artar, çünkü diskler su içeriğini kaybeder ve daha az esnek ve hasara daha duyarlı hale gelir.

Boyun fıtığının belirtileri, fıtığın yeri ve boyutuna göre değişiklik gösterebilir. Yaygın olan bulge ve belirtiler, omuzlara, kollara ve ellere yayılabilen boyun ağrısını içerir. Ağrı keskin veya yanıcı tarzda olabilir. Etkilenen kol veya elde, etkilenen sinirin yolunu takip eden uyuşma, karıncalanma veya halsizlik olabilir. Bazı durumlarda, servikal disk herniasyonu baş ağrılarına, kas spazmlarına ve ince motor becerilerinde zorluklara yol açabilir.

Servikal disk hernisi için tedavi seçenekleri semptomların şiddetine ve günlük yaşam üzerindeki etkilerine bağlıdır. Ameliyatsız tedaviler genellikle ilk yaklaşımdır ve dinlenme, ağrı kesici ilaçlar, fizik tedavi ve boyun ve üst sırt kaslarını güçlendirmek için egzersizleri içerebilir. Isı veya soğuk tedavisi, boyunluk veya traksiyon cihazlarının kullanımı da rahatlama sağlayabilir.

Konservatif tedaviler semptomları hafifletmezse veya ciddi veya ilerleyici kuvvet kaybı gelişmesi durumlarında cerrahi müdahale gerekebilir. Özellikli bir cerrahi işlem, bireysel vakaya bağlı olacaktır, ancak seçenekler arasında diskektomi (fıtıklaşmış diskin çıkarılması), yapay disk replasmanı veya spinal füzyon yer alabilir.

Boyun fıtığınız olduğundan şüpheleniyorsanız veya inatçı boyun ağrısı veya buna bağlı bulgu ve belirtileriniz varsa doğru teşhis ve durumunuza göre uyarlanmış uygun tedavi planı için bir sağlık uzmanına danışmanız önemlidir.

Sırt bölgesinde oluşan ve sırt fıtığı olarak bilinen torasik disk herniasyonu, torasik omurgadaki (omurganın orta bölgesi) omurlar arasındaki disklerden birinin hasar görmesi ve normal konumundan dışarı çıkmasıyla yakındaki omurilik sinirlerinin sıkışmasına yol açan bir durumu ifade eder. Torasik omurgadaki diskler, omurlar arasında yastık görevi görerek destek ve esneklik sağlar. 

Torasik disk herniasyonu, omurganın servikal (boyun) veya lomber (bel) bölgelerindeki herniasyonlara kıyasla nispeten nadirdir. Genellikle yaşlanma veya aşınma ve yırtılma nedeniyle diskin dejenerasyonu, torasik omurgada travma veya yaralanma veya disk yapısını zayıflatan bazı tıbbi durumlardan kaynaklanır.

Sırt fıtığının belirtileri, fıtığın yeri ve şiddetine göre değişiklik gösterebilir. Yaygın semptomlar       orta sırt ağrısı(yaygın bir bulgusudur). Ağrı, hareket veya belirli pozisyonlarla kötüleşebilir.

Radiküler ağrı: Fıtıklaşmış disk omurilik sinirlerini sıkıştırırsa, etkilenen sinirin yolu boyunca yayılan ağrıya neden olabilir. Bu ağrı, göğüs veya karın çevresinde dolaşabilir ve kalp veya mide-bağırsak sorunları gibi diğer durumların semptomlarını taklit edebilir.

Kas zayıflığı veya uyuşma: Torasik disk herniasyonu, fıtığın seviyesine ve etkilenen sinirlere bağlı olarak göğüs, karın veya alt ekstremite kaslarında zayıflığa veya uyuşmaya neden olabilir.

Değişen duyum: Bazı kişiler, etkilenen sinirler tarafından sağlanan alanlarda karıncalanma veya duyu kaybı yaşayabilir.

Torasik disk herniasyonunun teşhisi genellikle fizik muayene, tıbbi geçmiş incelemesi ve MRI veya BT taramaları gibi tanısal görüntüleme testlerinin bir kombinasyonunu içerir. 

Sırt fıtıklarının tedavisinde; 

Konservatif yönetim: Ağrıyı yönetmek ve hareketliliği iyileştirmek için dinlenme, fizik tedavi, ağrı kesici ilaçlar ve epidural steroid enjeksiyonları gibi cerrahi olmayan tedaviler önerilebilir.

Cerrahi müdahale: Konservatif tedavilerin rahatlama sağlamadığı durumlarda veya ciddi kuvvet kaybı olduğu durumlarda cerrahi düşünülebilir.Özellikli bir cerrahi işlem, bireysel vakaya bağlı olacaktır ve diskektomi (diskin fıtıklaşmış kısmının çıkarılması), laminektomi (omur kemiğinin bir kısmının çıkarılması) veya spinal füzyonu içerebilir.

Sırt fıtığınız olduğundan şüpheleniyorsanız veya sürekli orta sırt ağrısı veya buna bağlı semptomlar yaşıyorsanız, doğru teşhis ve uygun tedavi planı için bir sağlık uzmanına danışmanız önemlidir.

Omurga Kırıkları

Omurga, omur adı verilen, üst üste dizilmiş ve omuriliğe destek, stabilite ve koruma sağlayan ayrı kemiklerden oluşur. Omurga kemiği kırığı, omuriliği oluşturan bir veya daha fazla omurun kırılması veya çatlaması sonucu meydana gelir. 

Omurga kemiği kırıkları neden oluşur? 

1. Travma: Motorlu araç kazaları, önemli yükseklikten düşmeler veya sporla ilgili yaralanmalar gibi yüksek etkili kazalar, omurga kemiği kırılmalarına neden olabilir.

2. Osteoporoz: Düşük kemik yoğunluğu ile karakterize bir durum olan osteoporoz nedeniyle kemiklerin zayıflaması, omurları minimum travma ile bile kırılmalara karşı daha duyarlı hale getirebilir.

3. Tümörler: Omurları etkileyen kanserli veya kanserli olmayan tümörler kemik yapısını zayıflatabilir ve kırık riskini artırabilir.

Omurga kemiği kırıldığı zaman oluşturacağu bulgu ve belirti kırığın yeri ve ciddiyetine bağlı olarak değişebilir.  Bu bulgu ve belirtiler;

1. Sırt ağrısı: Kırık bölgesinde şiddetli veya lokalize ağrı yaygın bir semptomdur. Ağrı hareket, öksürme veya hapşırma ile kötüleşebilir.

2. Harekerlerde azalma: Kırıklar, omurganın hareket aralığını ve esnekliğini sınırlayabilir ve bükülme, bükülme veya günlük aktiviteleri gerçekleştirmede zorluğa neden olabilir.

3. Deformite: Bazı durumlarda, omurgada ciddi bir kırığı gösteren gözle görülür bir deformite veya anormal eğrilik mevcut olabilir.

4. Nörolojik semptomlar: Kırık omuriliği veya yakındaki sinirleri etkiliyorsa kollarda, bacaklarda veya vücudun diğer kısımlarında zayıflık, uyuşma veya karıncalanma gibi nörolojik semptomlara neden olabilir.

Bir omurga kemiği kırığının teşhisi tipik olarak kapsamlı bir fizik muayene, tıbbi öykü incelemesi ve kırığın boyutunu ve yerini değerlendirmek için röntgen, BT taramaları veya MRI taramaları gibi görüntüleme tetkikleri kullanılabilir.

Omurga kemiği kırıkları için tedavi seçenekleri, kırığın ciddiyeti, omurganın stabilitesi, nörolojik semptomların varlığı ve bireyin genel sağlığına bağlı olarak planlanır. Uygulanabilecek tedavi şekilleri ise;

1. Konservatif tedavi: Spinal instabilite veya nörolojik hasar riski taşımayan stabil kırıklar için ağrı kesici ilaçlar, destek veya sırtlık ile immobilizasyon ve fizik tedavi gibi cerrahi olmayan yaklaşımlar önerilebilir.

2. Cerrahi müdahale: Stabil olmayan kırıklar, spinal instabilite veya omuriliğin sıkışması ile ilişkili kırıklar veya konservatif önlemlerin rahatlama sağlamadığı durumlarda cerrahi gerekebilir. Cerrahi seçenekler arasında spinal füzyon, vertebroplasti, kifoplasti veya omurgayı stabilize etmeyi ve omurilik veya sinirler üzerindeki baskıyı hafifletmeyi amaçlayan diğer prosedürler yer alabilir.

Omurga kemiği kırığından şüpheleniyorsanız veya şiddetli sırt ağrısı veya buna bağlı semptomlar yaşıyorsanız uzman görüşü almanız önemlidir. Hızlı tanı ve uygun tedavi, optimum iyileşme ve omurga kırıklarıyla ilişkili potansiyel komplikasyonları önlemek için çok önemlidir.

Omurga kemiklerinde kayba olarak bilinen Spondilolistezis, omurgadaki bir omurun altındaki omurun üzerinden öne doğru kaymasıyla ortaya çıkan bir durumdur. 

Spondilolistezisin şiddeti, etkilenen omurun kayma miktarına göre derecelendirilir ve tipik olarak Meyerding derecelendirme sistemi kullanılarak derece I'den (hafif) derece IV'e (şiddetli) kadar sınıflandırılır.

Spondilolistezis belirtileri kaymanın derecesine ve çevre yapılara etkisine göre değişiklik gösterebilir. Yaygın olarak görülen belirti ve bulguları;

1. Sırt ağrısı: Alt sırtta kronik veya aralıklı ağrı yaygın bir semptomdur. Ağrı, aktivite veya belirli pozisyonlarla kötüleşebilir.

2. Bacak ağrısı: Kaymış omur omurilik sinirlerini sıkıştırırsa veya tahriş ederse, bir veya iki bacakta ağrı, uyuşma veya karıncalanmaya neden olabilir. Bu radikülopati olarak bilinir.

3. Kas gerginliği veya zayıflığı: Spondilolistezis, sırt veya bacaklarda kas spazmlarına, sertliğe veya zayıflığa yol açabilir.

4. Yürüyüş veya duruştaki değişiklikler: Şiddetli spondilolistezis vakaları, anormal bir yürüyüşe veya duruşta yalpalama görünümü gibi gözle görülür bir değişikliğe neden olabilir.

Spondilolistezisin teşhisi tipik olarak fizik muayene, tıbbi geçmiş incelemesi ve kayma derecesini değerlendirmek ve ilişkili spinal anormallikleri belirlemek için röntgen, BT taramaları veya MRI taramaları gibi görüntüleme testlerini içerir.

Spondilolistezis tedavisi, semptomların şiddeti, kayma derecesi, yaş, genel sağlık ve günlük aktiviteler üzerindeki etkisi gibi çeşitli faktörlere bağlıdır. Uygulanabilecek tedavi yöntemleri;

1. Konservatif yönetim: Ağrıyı hafifletmek, stabiliteyi artırmak ve genel omurilik sağlığını geliştirmek için dinlenme, ağrı kesici ilaçlar, fizik tedavi ve sırt ve karın kaslarını güçlendirmeye yönelik egzersizler gibi cerrahi olmayan yaklaşımlar önerilebilir.

2. Spinal destek: Bazı durumlarda, aktiviteler sırasında veya omur iyileşirken omurgaya destek ve stabilite sağlamak için bir sırt desteği verilebilir.

3. Cerrahi müdahale: Konservatif tedaviler rahatlama sağlamazsa veya nörolojik defisitlerle veya spinal instabiliteyle ilişkili ciddi kayma durumlarında cerrahi düşünülebilir. Cerrahi seçenekler arasında dekompresyon (sinirler üzerindeki baskının kaldırılması) ve füzyon (omurların enstrümantasyon materyalleri ile birleştirilmesi) yer alabilir.

Omurga kemiği kaymasından şüpheleniyorsanız veya şiddetli bel,bacak yaşıyorsanız ağrısı veya buna bağlı semptomlar yaşıyorsanız uzman görüşü almanız önemlidir.

Spinal osteoartrit veya dejeneratif disk hastalığı olarak da bilinen omurilik kanal daralması (spinal spondiloz), omurgayı etkileyen ve vertebral disklerde ve faset eklemlerde dejeneratif değişiklikleri içeren bir durumdur.  Spinal spondilozda, omurlar arasında yastık görevi gören intervertebral diskler yavaş yavaş su içeriğini ve elastikiyetini kaybeder, incelir ve şoku emmede daha az etkili olur. Bu disk dejenerasyonu, omurgada yol açabilir.

Spinal spondiloz neden oluşur?

1. Disk herniasyonu: Diskler dejenere oldukça, herniasyona veya şişkinliğe karşı daha duyarlı hale gelirler. Bu, omurilik sinirlerinin sıkışmasına neden olarak ağrı ve diğer semptomlara neden olabilir.

2. Kemiklerde büyümeleri: Vücut, osteofit veya kemik mahmuzları adı verilen kemik büyümeleri oluşturarak disk dejenerasyonuna yanıt verebilir. Bunlar omurların kenarları boyunca veya faset eklemleri içinde gelişerek spinal kanalın veya nöral foramenlerin (sinirlerin omurgadan çıktığı açıklıklar) daha da daralmasına neden olabilir.

3. Faset eklem dejenerasyonu: Spinal hareketin yönlendirilmesinden sorumlu olan faset eklemler, iltihaplanma, kıkırdak parçalanması ve osteoartrit gelişimi dahil olmak üzere dejeneratif değişikliklere uğrayabilir.

Spinal spondiloz, servikal (boyun), torasik (orta sırt) ve lomber (bel) bölgeler dahil olmak üzere omurganın çeşitli bölgelerinde ortaya çıkabilir. Spinal spondilozun semptomları ve belirtileri, dejeneratif değişikliklerin yeri ve boyutuna bağlı olarak değişebilir. Yaygın semptomlar şunları içerebilir:

Spinal Spondilozun Bulgu ve Belirtileri:

1. Ağrı: Etkilenen bölgede kronik veya aralıklı ağrı, spinal spondilozun tipik bir semptomudur. Ağrı, spinal tutulumun derecesine bağlı olarak lokalize olabilir veya kollar veya bacaklar gibi vücudun diğer bölgelerine yayılabilir.

2. Sertlik: Omurgada azalan esneklik ve sertlik, özellikle sabahları veya uzun süre hareketsiz kaldıktan sonra yaşanabilir.

3. Uyuşma ve karıncalanma: Disk herniasyonu veya kemik çıkıntıları nedeniyle sinir sıkışması meydana gelirse, kişiler etkilenen sinirler tarafından sağlanan vücudun ilgili bölgelerinde uyuşma, karıncalanma veya zayıflık yaşayabilir.

4. Azalan hareket açıklığı: Dejeneratif değişiklikler ilerledikçe, ağrı veya rahatsızlık duymadan eğilme, bükülme veya belirli hareketleri gerçekleştirme yeteneğinde bir azalma olabilir.

Spinal spondilozu teşhis etmek tipik olarak tıbbi geçmiş incelemesi, fizik muayene ve röntgen, CT taramaları veya MRI taramaları gibi görüntüleme testlerinin bir kombinasyonunu içerir. Bu testler, omurgadaki yapısal değişiklikleri görselleştirmeye ve dejenerasyonun boyutunu belirlemeye yardımcı olabilir.

Spinal spondiloz tedavisi semptomları yönetmeye ve yaşam kalitesini iyileştirmeye odaklanır.

Servikal spondilozda tedavi yöntemleri:

1. Ağrı yönetimi: İlaçlar, ağrıyı hafifletmek ve iltihaplanmayı azaltmak için kullanılabilir.

2. Fizik tedavi: Spesifik egzersizler ve esnemeler, omurgayı destekleyen kasları güçlendirmeye, esnekliği artırmaya ve duruşu iyileştirmeye yardımcı olabilir.

3. Yaşam tarzı değişiklikleri: Uygun bir duruş sürdürmek, düzenli fiziksel aktivite yapmak, aşırı kilo alımından kaçınmak ve ergonomik teknikler kullanmak gibi sağlıklı alışkanlıkların benimsenmesi semptomları en aza indirmeye ve dejenerasyonun ilerlemesini yavaşlatmaya yardımcı olabilir.

4. Yardımcı cihazlar: Korse gibi destekleyici cihazların kullanılması stabilite sağlayabilir ve omurga üzerindeki baskıyı azaltabilir.

Bazı durumlarda, konservatif tedaviler etkisiz olduğunda veya ciddi nörolojik semptomlar mevcut olduğunda, cerrahi müdahale düşünülebilir. Cerrahi seçenekler arasında diskektomi (fıtıklaşmış disk malzemesinin çıkarılması), spinal füzyon veya yapay disk replasmanı yer alabilir.

Doğru teşhis ve hastaya özgü tedavi planı için bir sağlık uzmanına danışmak önemlidir.

Omurilik tümörü, omurilik veya çevresindeki yapıların içinde veya çevresinde gelişen anormal bir büyüme veya kitledir. Bu tümörler iyi huylu veya kötü huylu olabilir. 

Omurilik tümörlerinin kesin nedenleri genellikle bilinmemektedir. Fakat bazı nedenler tümör gelişme riskini artırabilir;

1. Genetik faktörler: Nörofibromatoz ve von Hippel-Lindau hastalığı gibi bazı genetik durumlar, omurilik tümörü riskinin artmasıyla ilişkilidir.

2. Radyasyona maruz kalma: Omurgaya veya çevredeki bölgelere önceki radyasyon tedavisi, yaşamın ilerleyen dönemlerinde omurilik tümörleri gelişme riskini artırabilir.

3. Aile öyküsü: Ailede omurilik tümörleri öyküsü, bu tür tümörlerin gelişme riskini artırabilir.

Omurilik tümörlerinin belirtileri, tümörün yeri, boyutu ve tipine göre değişebilir. Yaygın olarak görülen bulgu ve belirtiler;

1. Sırt veya boyun ağrısı: Diğer bölgelere yayılabilen sırt veya boyundaki kalıcı veya kötüleşen ağrı, omurilik tümörlerinin bir belirtisi olabilir.

2. Motor problemler: Omurilik üzerindeki baskı nedeniyle uzuvlarda zayıflık veya felç, yürüme güçlüğü ve koordinasyon sorunları oluşabilir.

3. Duyusal değişiklikler: Vücudun belirli bölgelerinde uyuşma, karıncalanma veya his kaybı olabilir.

4. Bağırsak veya mesane disfonksiyonu: Omurilik tümörleri, normal bağırsak ve mesane işlevini bozarak idrar veya bağırsak alışkanlıklarında değişikliklere yol açabilir.

5. Refleks değişiklikleri: Hiperaktif refleksler, refleks kaybı veya anormal refleks yanıtları görülebilir.

Bir omurilik tümörünün teşhisi tipik olarak tıbbi geçmiş incelemesi, nörolojik muayene ve MRI veya BT taramaları gibi görüntüleme testlerinin bir kombinasyonunu içerir. Bazı durumlarda, tümörün doğasını belirlemek için biyopsi gerekebilir.

Omurilik tümörleri için tedavi seçenekleri, tümörün tipi, yeri, boyutu ve derecesi ile kişinin genel sağlığı gibi çeşitli faktörlere bağlıdır. 

Omurilik tümörlerinde tedavi:

1. Cerrahi: Omurilik üzerindeki baskıyı hafifletmek ve nörolojik işlevi eski haline getirmek için tümörün kısmen veya tamamen cerrahi olarak çıkarılması denenebilir. Bazı durumlarda, tümörün yeri veya boyutu nedeniyle ameliyat mümkün olmayabilir.

2. Radyasyon tedavisi: Yüksek enerjili radyasyon, tümör hücrelerini hedeflemek ve yok etmek için kullanılır. Ameliyattan önce veya sonra veya cerrahi olarak çıkarılamayan tümörler için birincil tedavi olarak kullanılabilir.

3. Kemoterapi: Kötü huylu omurilik tümörleri için kanser hücrelerini öldüren veya büyümesini engelleyen ilaçlar kullanılabilir. Bununla birlikte, kemoterapinin birçok omurilik tümörü tipine karşı sınırlı etkinliği vardır.

4. Hedefe yönelik tedaviler: Spesifik omurilik tümör tipleri için, tümör büyümesinde yer alan spesifik molekülleri veya yolakları inhibe etmeyi amaçlayan hedefe yönelik tedaviler düşünülebilir.

5. Destekleyici tedavi: Hastanın genel sağlık durumu yukarda belirtilen tedaviler için uygun olmadığı zaman hastaya uygulanabilecek destek tedavilerini içerir.

Bahsedilen bulgu ve belirtilerin varlığında uzman görüşü alınması önerilir.